Pages

Thursday 28 July 2011

చూసుకో పదిలంగా.. హృదయాన్ని అద్దంలా..!!


జీవితం అంటే.. ఎంపికల మయం
అందుకే సరైనదాన్ని ఎంచుకో
ఇతరులతో పోలికా.. వద్దు, వద్దు..
నీ మనసే ఒక వేదం.. ఒక నిజం
అలా అనుకుంటేనే…
గెలుపు అవుతుంది శాశ్వతం

నీదైన దృష్టిని, నీవైన అభిప్రాయాలను
అమాంతం మార్చేసే మాటలవైపుకి
హృదయాన్ని చేరువగా తీసుకెళ్లకు
జీవితం నేర్పిన పాఠాలను స్మరించుకో
గమ్యంవైపు నిశ్శబ్దంగా నడచిపో

ఎవరి కోసమూ నువ్వు మారకు
అయితే, నీ కోసం నువ్వు మారాలి
శరీరంలోని ప్రతి అంగమూ
నీదైనప్పడు..
మనోదృష్టి, భావపరంపరలు
కూడా నీవే కదా…
వాటిల్లో పరుల జోక్యమెందుకు..?

నీ దృష్టిలోనూ, అభిప్రాయాల్లోనూ
నీదైన ముద్ర ఉన్నప్పుడు
నిన్ను నిన్నుగా ప్రేమించేవారు
ఎప్పుడూ నీ వెంటే ఉంటారు
నిన్నెప్పుడూ ఒంటరిని చేయరు.!

Monday 25 July 2011

మర్చిపోలేనన్నావు కానీ….!



మర్చిపోలేనన్నావు కానీ..
క్షమించటం మరిచావు
అయినప్పటికీ…
నీ స్నేహం కావాలి
నిజంగా నీకు తెలుసో లేదోగానీ
ఊపిరాగిపోయేదాకా నీ స్నేహం కావాలి

నువ్వు నా పక్కన లేని రోజున
కాలం కదుల్తోందా అనిపిస్తుంది
నీ తియ్యటి పిలుపులను
అంతం లేని కబుర్లను
కలిసి తిరిగిన ప్రాంతాలను
పంచుకున్న ఆనందాలను

కళ్లు కన్నీటి సంద్రాలయినప్పుడు
నేనున్నానని ధైర్యం చెప్పే
నులివెచ్చటి నీ స్పర్శను
అన్నింటినీ… అన్నింటికీ
దూరంగా జరిగిపోయినట్లు
గుండెల్లో ఒకటే బాధ…

ఆరోజేం జరిగిందో…
ఎందుకు వాదులాడామో
ఎందుకు దూరమయ్యామో
మాటల గాయాలు
మళ్లీ వెనక్కి రావు

కానీ..
అన్నింటినీ మర్చిపోయి
మళ్లీ తిరిగొస్తావని
నన్ను మన్నిస్తావనీ…
మళ్లీ నిన్ను చూసే
అదృష్టాన్ని ప్రసాదిస్తావని
చెమర్చిన కళ్లతో ఎదురుచూస్తూ…!!

Friday 22 July 2011

నవ్వుల పువ్వులు వికసించేదెన్నడో...!!


ఏమయ్యింది మనకు
పెంచుకున్న ఆశలు
అల్లుకున్న అనుబంధాలు
ఊసులు, భాషలూ
గాల్లో కట్టిన మేడల్లాగే
అవి కూడా ఇంతేనా…!

అప్పట్లో నీ సాహచర్యం
రోజు రోజుకీ ప్రకాశవంతమై
ప్రేమ, నవ్వులు, శ్రద్ధ
అభిమానం, అనురాగం
ఇలా చెప్పుకుంటూపోతే
దినదిన ప్రవర్థమానమే..!

నా వద్ద సంతోషాలెన్నీ ఉన్నా
అవన్నీ నువ్విచ్చినవే కదా…!
కమ్మటి కలలు ఎన్ని కన్నా
అవన్నీ నీ వల్లనే కదా….!

నేను అమితంగా ఇష్టపడే
ఒక్కగానొక్క అపురూప నేస్తానివి...
ఎప్పటికీ వడలిపోని
అరుదైన విరజాజి పువ్వువి..!

మరలాంటిది ఏమయ్యింది మనకు..?
ఏ నిశిరాతిరి నిద్దురలో
మబ్బుతెరలు కమ్మేశాయో.. ఏమో
వెలుగు రేఖలు విచ్చుకునేలోపే
జరగాల్సినదంతా జరిగిపోయింది

మనసులు తేలికై
దూరాలు దగ్గరై
నవ్వుల పువ్వులు
నిండు దోసిళ్లలో
కొలువయ్యేదెప్పుడో…!!

Monday 18 July 2011

వెలుగు రేఖల వెతుకులాటలో…!



నా ఆలోచనలన్నీ
మనసు అనే విరిగిన ముక్కను
తీసుకొచ్చి చేతిలో పెట్టాయి
అప్పుడు నాకేమనిపించిందో తెలుసా
సూర్యుడే మెల్లిగా కిందికి పడిపోతున్నట్లు…!

నా ఆలోచనలన్నీ
సంతోషం అనే కలకండ ముక్కను
తీసుకొచ్చి నోట్లో వేశాయి
అప్పుడు నాకేమనిపించిందో తెలుసా
చంద్రుడే హాయిగా కిలకిలా నవ్వుతున్నట్లు…!

నా ఆలోచనలన్నీ
ఆశ అనే రేపటిని
తీసుకొచ్చి ముందు నిలిపాయి
అప్పుడు నాకేమనిపించిందో తెలుసా
సూర్య, చంద్రులే పోటీ పడుతున్నట్లు…!

Friday 15 July 2011

భూమ్యాకాశాల బంధమా…?!


చేసిన మంచిని మరవని తత్త్వం నీది
మంచినీ, చెడు కూడా మరవలేని మనస్తత్త్వం నాది
నువ్వేమో… ఆకాశం, నేనేమో భూమండలం
నువ్వు ప్రపంచాన్ని చుట్టేస్తే.. నేనేమో నిన్ను చుట్టేస్తా...

నేను లేకపోతే భూమండలమే లేదంటావు నువ్వు
నేనంటూ ఉంటేనే కదా ఆకాశానికి చోటంటాను నేను
ఎందులోనూ ఎవ్వరమూ తీసిపోయేది లేదు
అన్నింట్లోనూ ఎవరికి వారే.......
ఆలోచనలు, అభిరుచులు దాదాపు ఒక్కటే
కానీ అభిప్రాయాల్లో మాత్రం ఆమడదూరం......

ప్రతిదాన్నీ లైట్‌గా తీసుకోమంటావు నువ్వు
జీవితమే లైట్‌గా అవకూడదంటాను నేను
కోరి కోరి కష్టాల్లో పడవద్దని నేను హెచ్చరిస్తే…
ఏ పుట్టలో ఏముందో ఎవరికి తెలుసంటావు నువ్వు
ఎవరైనా శాసిస్తే ఒప్పుకోనంటావు నువ్వు
మంచి కోసం శాసించినా తప్పులేదంటాను నేను

వాదనల్లో పోటాపోటీ… మెట్టు దిగే ప్రశక్తే లేదు..
మొదలెట్టింది ఎక్కడో.. వెళ్తోంది ఎక్కడికో…

చివరకు.........

పడ్డాక తెలుస్తుందిలే.. అని అలకతో నేను కునుకేస్తే
వస్తే రానీ.. పోతే పోనీ.. ధీమాగా ఉంటావు నువ్వు

రాజీ కుదిరే మార్గమే కరువాయే
నా అలకతో సమస్తం నిశ్శబ్దం
నీ కినుకతో అంతా నిరాసక్తం

కాలం అలా మెల్లిగా కదుల్తుంటే...........
“ముల్లును ముల్లుతోనే..” గుర్తొచ్చిందో.. ఏంటో…?
నువ్వూ… అలకపాన్పుకు అతుక్కుపోయావ్

నువ్వో వైపూ.. నేనోవైపు..
అలక పాన్పుకు అంటుకుపోయినా…
మాటలే లేకపోయినా…
ఊరుకుందునేమో
నీ ఉపవాస దీక్షకు దెబ్బకు దిగొచ్చేశా.....

బువ్వ తినమని బుజ్జగిస్తే…
ఇద్దరం కలిసే తిందామన్నావు
అంతే…
వాదనలు, సమస్యలు, పరిష్కారాలు
అన్నీ వేటిదారిన అవి టాటా చెప్పేశాయి...... :)


(మార్చి 31, 2009న నా మరో బ్లాగులో రాసినది.... అనివార్య కారణాల వల్ల ఆ బ్లాగును త్వరలో మూసేద్దామని అనుకుంటున్నాను... వాటిలోని పోస్టులను ఇలా ఈ బ్లాగుకు తరలించే ప్రయత్నమే ఇది... ఈ కవితను ఇంతకుముందే ఎవరైనా చదివివుంటే తిట్టుకోకండేం.....)

Thursday 14 July 2011

శైలబాలకు "కారుణ్య" ఎందుకిష్టమంటే..?!



శైలూ (http://kallurisailabala.blogspot.com)కి ధన్యవాదాలతో....

Wednesday 13 July 2011

బదులేమీ చెప్పలేకున్నా…!!

ఎందుకిలా అవుతోంది
ఏ అనుభూతులు నాలో
జీవం పోసుకుంటున్నాయి

అసలు నువ్వు లేకుండా
ఒక్క క్షణం కూడా గడవదే
ఎంతమందితో ఉన్నా
నీతో ఉన్న అనుభూతి లేదే
ఎందుకిలా అవుతోంది

నీ పిలుపుకి.. నీ నవ్వుకి..
నీ అలకలకి.. బుంగమూతికి
నీతో కలిసే అడుగులకు
నీకై కలిపే అన్నం ముద్దలకు
నీకోసం వెతికే కళ్లకు
బదులేమీ చెప్పలేకున్నా
తొందరగా వచ్చేసేయ్.. ప్లీజ్…!!

(March 19, 2009న రాసిన కవిత ఇది)

Monday 11 July 2011

అమ్మలా లాలించే నేస్తమా..!!

కొన్ని నవ్వులు
మరికొన్ని అల్లర్లు
ఇంకొన్ని అలకలు
లెక్కలేనన్ని గొడవలు
అంతే స్థాయిలో రాజీలు
అంతంలేని పేచీలు
ఆరాటాలు.. పోరాటాలు..!

సంతోషాలు సాగుతాయి
కష్టాలు తరుగుతాయి
బాధలు పెరుగుతాయి
నవ్వులు వికసిస్తాయి
సంకెళ్లు విడిపోతాయి
విషాదం కూడా
సంగీతం అవుతుంది

జలజలా కారే కన్నీటి
సవ్వడులను వినే రెండు చెవులు
ఓదార్చే రెండు పెదవులు
ధైర్యం చెప్పే రెండు చేతులు
ఆసరా ఇచ్చే ఓ భుజం
అమ్మలా లాలించే
ఓ నేస్తం నాకు మాత్రమే సొంతం…!

Saturday 9 July 2011

నాకు నేను పసిపాపనే…!!



నేను భవిష్యత్తునెదుర్కొంటాను
అది నాకోసం ఎప్పుడూ సిద్ధంగా ఉంటుంది
నేను ఎదురుచూసినట్లుగా ఏమీ ఉండదు
నా కోసం ఏదీ ఎదురుచూస్తూ ఉండదు కూడా…

అలాంటప్పుడే నాదైన స్వప్నం
ఈ భూమ్మీదకు వాలిపోయింది
కాలం గడిచేకొద్దీ…
నావైన చిన్ని ప్రపంచాలు
కలలు, ఆశలు, ఆరాటాలు
అన్నీ అలా.. కొద్ది కొద్దిగా…
నాకు దూరంగా వెళ్లిపోయాయి

మళ్లీ ఆ రోజులకు వెళ్లలేను
ఇంకెప్పటికీ అవి తిరిగి రాలేవు
అయినప్పటికీ…
నాకు నేను ఎప్పుడూ పసిపాపనే...!!

Thursday 7 July 2011

నిన్ను చేరేందుకే ఈ ప్రయాణం…!!


నిన్ను కలిసేదాకా
రాత్రులన్నీ చల్లగా
పగళ్లన్నీ నిస్తేజంగా
రోజులన్నీ నిశ్శబ్దంగా
నాకే వినిపించనంతగా
నా హృదయ స్పందన…

అదే నిన్ను కలిసాక
నా చేతులెప్పుడూ ఖాళీగా లేవు
నా మనస్సెప్పుడూ మౌనంగా లేదు
చూస్తుండగానే…
నిమిషాలు కాస్తా.. గంటల్లాగా
గంటలు కాస్తా… రోజుల్లాగా
రోజులు కాస్తా.. వారాలు, నెలలుగా
కాలం మునుముందుకు…

నిన్ను చూడకముందు
ఆకాశంలోని నక్షత్రాలు
వెలసిపోయినట్లుగా ఉండేవి
అదే నిన్ను చూశాక…
ఆ నక్షత్రాల్లో మెరుపు
నా జీవితంలోనూ వెలుగు

నువ్వు తోడుంటే…
నా శక్తి రెట్టింపవుతుంది
తినే తిండి, పీల్చే గాలి
అన్నీ బలవర్ధకాలే….!

నువ్వు లేని రోజున
నా ప్రపంచం శూన్యం
మళ్లీ…
ఓ అద్భుతమైన రోజున
నిన్ను చేరేందుకు
ఆగదు ఈ నిరంతర ప్రయాణం…!

Wednesday 6 July 2011

నాన్నా.. నువ్వు లేని మా అమ్మ..!!



నువ్వు దూరమై ఏడాది గడుస్తున్నా
కాలం ఎప్పట్లాగే పరుగెడుతోంది
కాలంతోపాటు మేం కూడా…

నువ్వు దూరమైన అమ్మకూడా...
కాలంతో నిశ్శబ్దంగా అడుగులేస్తోంది
అయితే... నువ్వు ఉన్నప్పటి అమ్మకూ
నువ్వు లేనప్పటికీ అమ్మకూ
తేడా మాకిప్పుడే స్పష్టమవుతోంది

నువ్వు లేని ఆమె గతంలోలా
పెద్దరికంగా, ధైర్యంగా లేనేలేదు
ఆమెలో ఏదో తెలీని బాధ
అలాగనీ దాన్ని బయటపడనీయదు
నోరువిప్పి చెప్పదు
బహుశా.. తానే బాధపడితే
పిల్లలు ఇంకెంత బాధపడతారోనని
లోలోపలే కుములుతోందేమో…

అందుకే.. తను మరీ చిన్నపిల్లయిపోయింది
ఇప్పుడు ఆమె మాకు అమ్మకాదు
మేమే ఆమెను పాపలా చూడాల్సి వస్తోంది

పసిపిల్లలు తెలీని వారిని చూస్తే
హడలిపోయినట్లుగా..
ఆమె మాకు కష్టాలొస్తే హడలిపోతోంది
తెలిసినవారిని పిల్లలు హత్తుకున్నట్లుగా
మాకు సంతోషం కలిగితే
గుండెలకు హత్తుకుని ఆహ్వానిస్తోంది…

అదేంటమ్మా అలా చేస్తున్నావ్? అంటే,
చిన్నపిల్లలా ఉడుక్కుంటోంది…
నా పిల్లలు నాకే మంచి చెడ్డలు చెప్పటమా?
అని ప్రశ్నించటం మానేసి…
అందరూ నన్నే అంటున్నారనీ
అమాయకంగా ఏడుస్తోంది…

అందుకే ఆమెను ఓ పసిపాపలా
కంటికి రెప్పలా కాపాడుకోవటం మినహా
పై లోకానికి వెళ్లిన ఓ నాన్నా…
నిన్ను తెచ్చివ్వలేని నిస్సహాయులం మేం
ఆమెకి కలలోనైనా కనిపించి
నువ్వు ఉన్నప్పటి మా అమ్మలా
తనని ఉండమని చెప్పవూ…?!