ఆ... ఏముంది చెప్పడానికి నువ్వే చెప్పు అన్నాన్నేను...
నిన్న నా కాంప్ఆఫ్ కదా...! నాకు బాగా చేయడానికి వచ్చిన ఎగ్ ఫ్రైడ్ రైస్ చేద్దామని అన్ని వస్తువులు కొనుక్కెళ్లాను. పైగా... నేను చాలా బాగా చేస్తాన్రా అంటూ నా ఫ్రెండ్‌ను కూడా నాతో లాక్కెళ్లాను.
సరే మంచిది. మరి బాగా వండావా...?
ఏం వండాను మేడం... అన్నీ కొన్న నేను సిలిండర్‌కు రెగ్యులేటర్ కొనడం మర్చిపోయాను. దీంతో నా వంట కార్యక్రమం ఆ రోజుకు అలా సమాప్తమయ్యింది. పాపం మా వాడికి నాతో పాటు ఎప్పట్లాగే హోటల్ కూడు తప్పలేదు.
నాకు నవ్వాగలేదు....
మళ్ళీ ఇంకోరోజు తన పని ముగించుకుని ఇంటికెళ్లబోతూ ఎప్పట్లాగే... వెలుగు వెళ్లిపోతోంది అంటూ బాయ్ చెప్పడానికి వచ్చాడు. నేను నా పనిలో కాస్తంత బిజీగా ఉండి... తనను పట్టించుకోలేదు.
మేడం... నేను ఈ మధ్య చూస్తున్నాను. మీరంతా అలా శవాకారాల్లాగా మోనిటర్లకు అతుక్కుపోతున్నారు. అసలు నేనొక్కడిని వచ్చానన్న సంగతే పట్టించుకోలేదు.
"మీ బతుకులెందుకిలా తయారయ్యాయి. పని చేయాలే కానీ... పనే జీవితం కాకూడదు" అంటూ జోరున వర్షంలాగా మాటల వర్షాన్ని కురిపించాడు.
అదేంలేదు... కొంచెం బిజీ అంతే... పని కాస్త ఎక్కువగా ఉంది ఏం చేయమంటావు చెప్పు... అన్నాను నేను తనవైపు తిరుగుతూ...
అదీ ఇలాగ అడిగారు... బాగుంది.... అంటూ మళ్లీ మాటలు....
ఎందుకీమధ్య మరీ దిగాలుగా ఉంటున్నారు...
ఏం లేదంటే వినవు కదా...! కాస్తంత పని ఎక్కువగా ఉందంతే....!
పోనీలెండి మేడం.... జీవితంలో కష్టాలందరికీ సహజమే... బాధపడకండి అన్నాడు నవ్వుతూ....
పనెక్కువ అంటే... కష్టాలంటావేంటి.... నీకేం కష్టాలున్నాయి? అన్నాను నవ్వుతూనే...
ఎందుకు లేవు మేడం... నేను చదివినదానికి చేస్తున్న పనికి ఏ మాత్రం సంబంధం లేదు.... ఇంత పెద్ద కష్టాన్ని దాచుకుని నేను సంతోషంగా ఉండటం లేదూ...!
అదేంటీ చేస్తున్న పనికి చదివిన దానికీ సంబంధం లేదా...?! అయినా ఈ ఆఫీసులో చాలా మంది చేస్తున్నది అదే కదా...! బ్రతుకు పోరాటం... దానికి నువ్వేమీ మినహాయింపు కాదే...?
అసలు నువ్వేం చదువుకున్నావు...?
ఏరోనాటికల్ ఇంజనీరింగ్...!
ఆ...! అవునా... ఇన్ని రోజులూ తెలియలేదే... మరి చదువుకుంటూనే జాబ్ చేస్తున్నావా....?
ఎక్కడ మేడం.. లేదు... అసలు చదువుకునేందుకే ఇక్కడికి వచ్చాను. అది కాస్తా ఇలాగ అయ్యింది. (అతడి పర్సనల్ విషయాల్లోకి ఇంతకంటే వెళ్లలేను మరి...!)
పోనీలే... ఊరుకో...! ఎప్పుడూ సరదాగా, నవ్వుతూ నవ్విస్తుండే నీలో ఇంత విషయముందా...?! అంటూ ఆశ్చర్యపోయాను.
ఎందుకుండదు... ప్రతి ఒక్కరికీ ఒక్కో కథ ఉంటుంది. అలాంటి ఒక కథే నాది.... అయినా నేను జరిగిపోయిన దానికి ఎప్పుడూ బాధపడలేదు.... జరగాల్సిందే చూస్తున్నా....
నవ్వులలోంచి సీరియస్ డిస్కషన్‌లోకి వెళ్లిపోయిన మా ఇద్దరిమధ్య వాతావరణాన్ని కాస్తంత చల్లబరుస్తూ....
సెల్‌ఫోను మోగింది.... ఫోను తీసి ఆ.... చెప్పయ్యా...!
మరి అవతలి వ్యక్తి ఏం మాట్లాడాడో తెలియదు... కానీ... తను మాత్రం నన్ను నమ్ము.... నన్ను నమ్ముకున్నవారి చేతిని ఎప్పుడూ వదలలేదు... నమ్మకం ఉంచు. ఈ లోకంలో ఉన్నవాళ్ళందరికీ మేలు చేసేందుకే నేను పుట్టాను.... అంటూ చిన్నపాటి లెక్చర్ మొదలెట్టాడు.
హమ్మయ్యా...! అని కాసేపు ఊపిరి పీల్చుకుంటూ... మళ్లీ నా పనిలో మునిగిపోయాను నేను...
పని చేస్తూనే తను చెప్పిన విషయాన్ని ఆలోచిస్తూనే ఉన్నా.... తను చెప్పింది నిజం కదా...! లోకంలో ఎంతోమంది వాళ్ళు చదువుకున్న చదువులకు, చేస్తున్న ఉద్యోగాలకు సంబంధం లేకుండా జీవితాలను వెళ్లబుచ్చుతున్నారు.
జీవితం అంటే రాజీ అనే దానికి ఇంతకంటే పెద్ద ఉదాహరణ లేదు మరి...!
ఇక ఇదలా ఉంచితే... మళ్ళీ మా సహోద్యోగి సీన్‌లోకి ఎంటరయ్యాడు....
నేను నా ఆలోచనల నుండి బయటపడ్డాను. తనే ముందటి వాతావరణాన్ని తేలికపరుస్తూ.... మళ్లీ కాసేపు నవ్వులు పంచాడు.... చివరగా ఇంటికి వెళ్తూ.... గుడ్ మార్నింగ్ చెప్పాడు...
అదేంటీ గుడ్ నైట్ చెప్పాల్సింది పోయి గుడ్ మార్నింగ్ అంటావు అన్నాన్నేను...
ఏం లేదు మేడం మరీ రొటీన్‌గా ఉండకూడదనే వెరైటీగా అలా చెప్పాను అన్నాడు...
సరే... జాగ్రత్తగా వెళ్లిరా... అంటూ బాయ్ చెప్పాను....
తను వెళ్లిన తరువాత ఒక సందర్భంలో తాను చేసిన కామెడీ గుర్తొచ్చి పొట్ట చెక్కలయ్యేలా నవ్వాను...
అదేంటంటే.... మా పోర్టల్ లీడర్ ఒకసారి ఊరెళుతుంటే.... సార్.... మీ ఎడబాటును ఎలా తట్టుకోవాలి. మీ పునర్దర్శనం ఎప్పుడు సార్...! అంటూ అమాయకంగా అడిగాడు... (నిజంగా తనకు ఎడబాటు అనేది దానికి సరిగా అర్థం తెలియదట)
ప్రయాణం హడావిడిలో ఉన్న ఆయన కూడా...! ఎంతలే త్వరగా వచ్చేస్తానులే...! అంటూ వెళ్లిపోయారు. ఆయన అలా వెళ్లపోగానే పక్కనే ఉన్న మేమందరం భళ్లున నవ్వేశాం.
తరువాత మా సీనియర్ సహోద్యోగి ఒకరు తనను పిలిచి ఎడబాటు అనకూడదయ్యా...! అంటూ వివరించి చెప్పేసరికి... నిజంగా తనకు ఆ పదం వెనుక అంత అర్థం ఉందని తెలియదు సార్....! అంటూ తను కూడా మాతో జతకలిపాడు....
మా టీం అంతటా ఒకటే నవ్వులే.... నవ్వులు....!!
ఇంకేముంది కథ కంచికి... మనం ఇంటికి.... :)
